La strèla cumatta

L é al mais ed dsàmmber, al fradd am crûv äli òs.
A guèrd dala fnèstra: la zitè l’é tótta grîsa,
e grîsa l’é la zänt ch’la pâsa par la strè,
la nàbbia la fà scûra ormâi la sîra,
a sént luntàn sunèr una canpèna.
La solitûdin la m métt tristazza al côr
acsé a dezîd d inpruvîs ed tôr fòra
un arcôrd dal lîber di pensîr –
la vizégglia ed Nadèl ed tant ân fà:
“Al fûg al brûsa alîgher un zòc int al fuglèr,
i mî fiû i córren par cà fagànd gatèra
al mî òmen l inpéjja la lûs int la lumîra
e al pió cinén (am pèr Gesó banbén!) al dôrum in cuzidrèla.
I stan da sêder i mî fiû, ormâi l’é sîra e al lât l é chèld in tèvla
e in cal mumänt l’arîva la surpraisa;
la vòstra mâma incû ch’l’é la vizégglia
l’à pròpi dè un chèlz ala misêria!
E acsé giànd a tîr fòra dala spaltûra una strèla,
una gran strèla cumatta con la cô filanta,
a l’ò fâta stanòt con la pâsta ed brazadèla.
I mî fangén i um guèrden maraviè,
e con la pòra int la våus i dmànden:
l’é bèla mâma, però s pôl magnèr?
Cum l’é dåulza la sîra!
Al mî òmen al me strécca inamurè,
la strèla in tèvla l’à pêrs ormâi la cô
e al mî cinén al rédd e as métt a sganbitlèr!”
L’êra vècia la mî cà, i bajûc na raritè,
mo cal Nadèl dla strèla a v l asicûr
l é par mé un arcôrd ed gran felizitè.

Liliana Nobili

http://www.bulgnais.com